(πίνακας του Pierre Soulages)
Το όνομα/
Της άγνωστης φωνής σου/
—θύμησέ μου.
Χωρίς/
Ήλιο, βροχή, άνεμο ή χιόνι/
—ανάσα καμιά.
Στο νιπτήρα σου/
Οι προσμονές ή οι αλήθειες/
—σιωπηλά ξεπλένονται;
Μάθε μου/
Ξανά τους φθόγγους εκείνους/
—χωρίς φωνή.
Στις στάλες της βροχής/
Το λεξικό των εποχών/
—κι η γεύση σου.
4 σχόλια:
Ε, ναι, ελληνικά κάπως καλύτερα (για μένα εννοώ, ως πρόσληψη).
Με γεια και το καινούργιο layout.
Ευχαριστούμε (της μεγαλοπρεπείας), Β.
Εκείνο το μαύρο φόντο με είχε λίγο κουράσει, νέα αρχή ή αρχή του τέλους πάντως θα δείξει...
Να συνεχίσετε τις απόπειρες, αγαπητέ Άκη!
Σας στέλνω και μια μαντινάδα που λένε εδώ στην Κρήτη:
"Αρχή και τέλος έχουνε την ίδια σημασία/ γιατί ειν` η αρχή που προκαλεί, του τέλους την αιτία."
Καλήν αντάμωση!
Ευχαριστώ! Η δε μαντινάδα είναι σαν να εξηγεί το χτίσιμο ενός χαϊκού -- εντυπωσιακό.
Δημοσίευση σχολίου