Polaroid 4.0

[Φωτό: Mansfield Rd., Oxford – 25/11/2012]

“My soul is an empty carousel at sunset.” ― Pablo Neruda

Ύστερα έφυγε. Μπήκε στο λεωφορείο κι έφυγε. Δεν την είδα εγώ, ήταν πολύ πρωί και δεν είχα βάρδια ακόμη. Μπορώ όμως να περιγράψω τη σκηνή. Δε μπορεί να υπάρχουν πολλές εκδοχές στην ιστορία. Είχε χιονίσει το προηγούμενο βράδυ. Το πάρκινγκ, το πεζοδρόμιο, η μικρή παιδική χαρά απέναντι, όλα θαμμένα κάτω από μισό μέτρο χιόνι. Στεκόταν στη στάση: κασκόλ, παλτό, σκούφος, τα παπούτσια της είχαν χιόνι στις μύτες. Είχε τ’ ακουστικά στ’ αυτιά κι άκουγε Μπραμς. Χωρίς να τα βγάλει πλήρωσε το εισιτήριό της στον οδηγό. Η πόρτα έκλεισε και το λεωφορείο ξεκίνησε για το σταθμό των τρένων. Καθώς απομακρύνονταν πρόσεξε ένα νεκρό περιστέρι στο πεζοδρόμιο. Είχε μια φαρδιά πληγή στο θώρακα και μια στρατιά από ζωύφια μπαινόβγαιναν να το ξεψαχνίσουν. Οι κούνιες, οι τσουλήθρες και το καρουσέλ στην παιδική χαρά παρέμεναν θαμμένα στο χιόνι.